Hardlopers dragen geen reclame!

Afgelopen weken was ik druk bezig met de voorbereiding van de toertocht Luik Bastenaken Luik Het lopen had ik op een laag pitje gezet dus zag ik mede-Startlopers verbaasd hun wenkbrauwen optrekken als ik ze op de racefiets passeerde. Is de voorzitter van z’n geloof gevallen, die deed toch nooit iets anders dan draven? Nee hoor het was inmiddels de tweede keer dat ik mij waagde aan deze variatie in de sport. Maar het valt niet mee, steeds kom ik tot de ontdekking dat ik loopbenen heb en pas in mindere mate fietsbenen. Fysiotherapeuten kunnen daar mooie verhalen over houden, het heeft allemaal te maken met de lengte van je spieren… Bij fietsen maak je gebruik van een hulpmiddel en dat betekent dat het middel in orde moet zijn, passend op jouw lichaam en je motoriek en een beetje fiets kost dan gauw 2000 euro’s. Sommige mensen gaan ver in het gebruik van hun fiets, alles moet kloppen, zo mooi mogelijk, maar ook moet je materiaal licht zijn (Raborenner Rasmussen bijvoorbeeld). Bij het hardlopen zijn het alleen de schoenen die je hulpmiddel zijn…

Afgelopen weekend was het zover, om kwart voor acht vertrokken er een paar duizend racefietsers vanuit Luik en het lijkt wel of iedereen een ander gekleurd shirt aan heeft, reclames van Tegelpaleis Bonkevaart, Plusmarkt Oude Pekela, Assurantiebedrijf De Laatste Strohalm sieren de lichamen van de wielrijders. Het lijkt of de hele Nederlandse middenstand sponsort. Natuurlijk zijn er veel Rabobankshirts en Discovery outfits, op mijn tocht door de Ardennen passeert deze matige fietser regelmatig de namaak Boogerts en Armstrong. En plotseling zie ik dan toch een verschil, wij hardlopers lopen veel minder bont gekleurd, meestal geen of één sponsor op ons shirt en helemaal nooit lopen wij in een zelfde shirt waarin ook Paula Radcliff of Felix Limo hun wedstrijden doen. Ze bestaan niet, die bont gekleurde shirts voor atleten, een kledingmerkje van Nike of Asics en dat is het dan, soms wat tekst van een gelopen wedstrijd waarbij het shirt de beloning was. Overigens is het wel makkelijk die herkenbaarheid van bijvoorbeeld de ploeg van T-Mobile in roze, je ziet ook het ploegenspel, de tactiek etc. Op de wereldkampioenschappen atletiek van afgelopen weken zag ik wel iets dat er op leek: de Ethiopiërs; zo’n treintje van 3 of vier lopers die in het groen en rood het spel spelen. Het zou een nieuwe trend in de atletiek kunnen zijn: gesponsorde loopploegen, bijvoorbeeld bij de halve marathon van Rotterdam een paar jongens in een shirt van Interpolis, die de atleten van het Van Nelle Zware Shag team afstoppen om plotseling hun troef te lanceren. En als ik doorga met fantaseren over wat we van de wielrennerij kunnen gebruiken: een bolletjestrui voor hardlopers die de Van Brienenoord snel oplopen, een witte trui voor de jongste etc. Of meerdaagse hardloopwedstrijden….Vul maar in. Ik hoop wel dat ze die vervelende gewoonte van fietsers met zonnebrillen niet overnemen, ik ben gewend op mijn trainingstochten een tegemoet komende hardloper altijd te groeten, een knikje of hallo kan er bij mij altijd af en ook de ander is meestal tot een groet bereid. Fietsers zijn chagrijnen!

Het komt ook wel door die brillen, ze maken van de fietser een booskijker, dus we zien elkaars ogen niet en dus groeten we niet. Bij motorrijders zit dat er in gebakken dat groeten, maar ja dat is ook geen sport en kleurig van kleding zijn ze helemaal niet. Dus gewoon alles maar bij het oude laten?

Je kunt hieronder een reactie geven of gebruik een trackback via je eigen site.

1 Reactie op “Hardlopers dragen geen reclame!”

Geef een reactie:

Reacties zijn ook te volgen via een RSS 2.0 feed.